Motorek

Dżem - List do m.
Mój motorek do życia i działania przez wiele lat miał się całkiem dobrze... Ot czasem silnik zaczynał rzęzić, kółka odpadały na chwilę, jednak zawsze z pomocą Pana Boga umiałam go naprawić. Dzisiaj jednak mój motorek rozwalił się na milion drobnych kawałków w zderzeniu z gigantycznym tirem, który pędził z prdkością 300 km/h i nazywał się Życie... A ja po zderzeniu z nim nie umiem go pozbierać... Już nie czuje że Pan Bóg mi pomoże, czuje w sobie pustkę i ogromny żal do niego. Skoro istnieje to czemu pozwala aby dobrze ludzie mogli tak bardzo cierpieć???
Moja dusza czuje się samotna w pudełku zwanym ciałem...

Jeśli ktoś pomyślał, po przeczytaniu powyższego że mój tata umarł to się myli... Jeszcze nie, ale jest świadom tego że śmierć czai się za progiem i że niedługo nadejdzie... To takie niesprawiedliwe...

Proszę Was o modlitwę, wystarczy jedno westchnienie do Boga (jeśli w niego nie wierzycie lub jesteście daleko od niego), za mojego tatę Wiktora Stasiaka, aby miał noc spokojną i śmierć szczęśliwą oraz za moją rodzinę abyśmy umieli żyć bez niego i pogodzić się z jego odejściem...